Агар аз касе гуноҳе ва тақсире омадӣ, ба зудӣ таъдиб нафармуданӣ аз ҷиҳати ҳаққи хидмат, аммо ӯро ба зиндон фиристодандӣ.
бештарЧун ин муртафеъ поя ҷои ту нест,
Гунаҳ аз ман омад, хатои ту нест.
Ҳамаро биёзмудам, зи ту хуштарам наёмад,
Чу фурӯ шудам ба дарё, чу ту гавҳарам наёмад.
Ҳарчанд ҳақирам, суханам олию ширин,
Оре, асали ширин н-ояд магар аз мунҷ.
бештарҶуз лутфу ҷуз ҳаловат аз шакар чи ояд?
Ҷуз нур бахш кардан худ аз қамар чи ояд?
Яке духтар, ки чун омад зи модар,
Шаби дайҷурро биздуд чун х(в)ар.
бештарМаҳдиро аз вай ду писар омад: яке – Мусоалҳодӣ ва дувум – Ҳорунаррашид.
Намегардад дили саргашта зарфи кибриёи ту,
Шукӯҳи баҳр кай дар хилвати танги ҳубоб ояд?
Хонадони ин давлати бузургро он асар ва маноқиб будааст, ки касеро аз дигар мулк набуда, чунон ки дар ин таърих биёмад.