латиф чист? маънии латиф - Вожаҷӯ / واژه‌جو

латиф لطیف

арабӣ

сифат

нозук, зариф, нарм
- Ҷомест, ки ақл офарин мезанадаш,
  Сад бӯса зи меҳр бар ҷабин мезанадаш.
  Ин кӯзагари даҳр чунин ҷоми латиф,
  Месозаду боз бар замин мезанадаш.
  Хайём бештар
- Соиб, маро зи бехабарӣ нест шиквае,
  Бар хотири латиф бувад бор огаҳӣ.
  Соиб
хушрӯ, хушнамо, маҳин, раъно
- Ба ин рӯи латифу хӯи дилкаш,
  Ба тезӣ сар макаш монанди оташ.
  Бадрии Кашмирӣ бештар
- Инсоф медиҳам, ки латифону дилбарон,
  Бисёр дидаам, на бад-ин лутфу дилбарӣ.
  Саъдӣ
хушмаза, гуворо, дилпазир, дилкаш
- Чун латиф омад ба гоҳи навбаҳор,
  Бонги руду бонги кабку бонги таз.
  Рӯдакӣ бештар
- Обид аз таъомҳои латиф хӯрдан гирифт ва қисватҳои назиф пӯшидан.
  Саъдӣ
- Чи латиф аст ба субҳе қадаҳи ширбиринҷ,
  Дар замоне, ки кунад доя зи хобат бедор.
  Абӯисҳоқи Атъима
хуштабъ, зариф; некӯкор
- Латифи карамгустари корсоз,
  Ки дорои халқ асту донои роз.
  Саъдӣ
табъи латиф طبع لطیف

сифат

табъи нозук ва зариф

Феҳристи ихтисорот