Ҳама хона буд аз карон то карон,

Пур аз мушку динору пур заъфарон. 

Хонаи сабри ман он рӯз барандохт фалак,

Ки бад-ин қоида тоқи хами абрӯи ту баст. 

Ҷория гурехт, ба хонае даромад ва дарро аз қафо занҷир кард.

Об сандуқро ба хонаи Фиръавн бурд ва дар боғчаи хона дар миёни дарахт монд. 

Лашкари Ғозонхон ин шаҳрро бистонанд ва занону фарзандони моро ба асирӣ бибаранд ва хонаи чандинсола барафтад. 

Ҳамон рафтани асп се хона буд,

Ба рафтан яке хона бегона буд. 

Шоҳро дар хонаи байдақ ниҳад,

Инчунин бошад ато, к-аҳмақ диҳад. 

Сад хона барандохт камон аз дари дур,

Ошиқ беҳ аз ин хонабарандоз набошад. 

Соиб, чу ҳоли мардуми ғофил шунидаем,

Шукри ҷунуни хонабарандоз кардаем. 

Ишқ ҳар ҷо ки равад, хонабарандоз шавад,

Сабаби маслаҳат аз оташи сӯзон маталаб.